Ο κοινωνικός ανθρωπισμός και ο οικολογικός
ανθρωπισμός είναι οι όψεις του ιδίου νομίσματος, είχε δηλώσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης κ.κ.
Βαρθολομαίος, ο επιλεγόμενος πράσινος Πατριάρχης
Συμπληρώνουμε ταπεινά εμείς επί του ιδίου αυτού νομίσματός ότι, ανθρωπιστής και οικολόγος είναι οι δυο μορφές που
απεικονίζονται σε αυτές τις όψεις του νομίσματος, αν αυτό είναι στην κυκλοφορία
με διαφυλαγμένη την αξία του ως ενιαίο και απαραχάρακτο νόμισμα στις συναλλαγές
του σύγχρονου ανθρώπου, που δεν επιθυμεί και δεν σκοπεύει να καταστρέφει
αυτοκαταστρεφόμενος το φυσικό και πολιτιστικό του περιβάλλον
Δεν γίνεται, ο σύγχρονος άνθρωπος ως
επιστήμονας και τεχνολόγος, να αναφέρεται στον σκεπτόμενο και ευημερούντα άνθρωπο
και να αγνοεί τη σχέση αλληλεπίδρασής του με το φυσικό περιβάλλον που τον ζει
και αν ίδιος νομίζει, ακόμα και σε αυτή τη σχέση πίστης με τον Δημιουργό των οργανικών
και ανόργανων στοιχείων της φύσης, των ζωικών
και φυσικών οργανισμών και της ίδιας της έλλογης ζωής του ή αν ακόμα στη θεωρία
του Big Bang ως μια επιστημονική εξήγηση της κοσμογονίας ή ακόμα σε ό,τι άλλο
μπορεί να πιστεύει, που να υπακούει αυτό σε νόμους και κανόνες πνευματικής ή
υλικής αρμονίας συμπαντικής
Δυνητικά τουλάχιστον, ανθρωπισμός και οικολογία συναποτελούν μια αδιαίρετη οντότητα, μια ενιαιότητα και επιβεβλημένη για την εποχή μας
στάση ζωής που ενιαιοποιεί από σκοπού τις όποιες επιστημονικές θεωρήσεις, τις θεολογικές
προσεγγίσεις και άλλες πεποιθήσεις, που μπορεί να έχει ως κέντρο τον άνθρωπο, να εξηγεί
ικανοποιητικά τη σχέση κάθε ζωής με το περιβάλλον, να παρακολουθεί, να προλαβαίνει και να διασφαλίζει την κανονική εξέλιξη μιας
κανονικής ζωής, πάνω σε έναν κανονικό πλανήτη, όπως ήταν για παράδειγμα η
προβιομηχανική Γη μας.
Κατά τα φαινόμενα όμως και με κοντινότερο και καθόλου αμελητέο οικολογικό Παράδειγμα
σε μας εκεί τον ποταμό Έβρο, θα πάρει πολύ καιρό να καταλάβουμε τι δεν κάναμε ή δεν
κάνουμε κανονικά και ίσως πιο πολύ, το να κάνουμε διαρκώς πως δεν
καταλαβαίνουμε και πολύ πιο πιθανόν μέχρι της συντέλειας κόσμου, έχοντας δεν
έχοντας τότε τα κλάσματα δευτερολέπτων που απαιτούνται για την πιθανότητα της
μεταμέλειας στον Δημιουργό μας ή στην όποια Θεώρησή μας περί Δημιουργίας, καθώς ο
πλανήτης θα συνεχίζει τον κύκλο ζωής τους χωρίς τον άνθρωπό του
Όλοι φρονούν σήμερα, πως δεν γίνεται να είναι
κανείς ανθρωπιστής από λόγου και να μην είναι οικολόγος από έργου, εκτός
εκείνων που ίσως έχουν λόγους και έργα τέτοια ώστε να στρουθοκαμηλίζουν απέναντι σε τόσο κρίσιμα ζητήματα, πανευρωπαϊκού και διεθνούς ανθρωπιστικού και οικολογικού
ενδιαφέροντος, ανεξαρτήτως του νομίσματός τους ή με το μέτρο του δικού τους εφήμερου υλικού βίου και μετά, γαία
πυρί μιχθήτω.......
Εκείνους που σιωπούν θάβοντας επιμελώς το πολύτιμο νόμισμα
που στις δυο όψεις φέρει τον κοινωνικό ανθρωπισμό και τον οικολογικό
ανθρωπισμό, όπως ο δούλος της παραβολής των ταλάντων
Εκείνους που συζητάνε ανεκτικά με τον δυσανεκτικό Ερντογάν, με τον προφανή και επιφανή δερβέναγα της υποχρεωτικής διαδρομής των προσφύγων και των
μεταναστών που τους χρησιμοποιεί και τους κατατρέχει κατάφορα με τον πιο απάνθρωπο τρόπο
Εκείνοι που δέχονται ως λογικές, τις συνεχείς πιέσεις και παράλογες αξιώσεις του,
που ξεπερνάνε κάθε κοινά αποδεκτό διεθνές μέτρο και δίκαιο για τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο
πρόσφυγα ή μετανάστη και κατά την αφελή γνώμη μας, το φυσικό περιβάλλον
Αφήνουμε όμως τις θεωρίες, τις διπλωματίες
και τις υποκρισίες στην άκρη και μετράμε τα πράματα στις φυσικές τους
διαστάσεις, με το μέτρο της αλήθειας, με το μέτρο της εικόνας και του ήχου της τραγικής
πραγματικότητας του 'Έβρου
Συνεπώς, δεν γίνεται να είσαι σήμερα στις
όχθες και στην κοίτη του ποταμού Έβρου ή λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα με τη μια
μόνο ιδιότητα, του ανθρωπιστή ή του οικολόγου κι ακόμα του ουδέτερου παρατηρητή,
βλέποντας μόνο τη μια όψη του νομίσματος ή τη μια όχθη του ποταμού Έβρου και
ενδεχομένως λίγο από την «γκόρλιου» ή την «λούλμπεργκαζ» βρόμικη κοίτη του, που
τείνει να μετατραπεί σε αχανή σκουπιδότοπο και σε τάφρο τοξικών υδάτων που
εκβάλουν στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο
Βέβαια η όχθη αυτή, δεν προκύπτει να συμφωνήθηκε
και να υποδείχτηκε σαν εναλλακτική θέση ανάπτυξης χερσαίων καταυλισμών μπροστά
σε μια ευρωπαϊκή πύλη χωρίς ορίζοντα, όπως δεν φαίνεται να εξαιρέθηκε σαν ευρωπαϊκή πύλη στις
«κοινές δηλώσεις» και τις «δεσμεύσεις» που υπήρξαν μεταξύ της ευρωπαϊκής και
της οθωμανικής διπλωματίας, σε περίπτωση που ενδεχομένως θα έκλειναν οι θαλάσσιες
πύλες λόγω κορεσμού των ελληνικών νησιωτικών δομών φιλοξενίας, τηρουμένων
βέβαια όλων των δεσμεύσεων από την τουρκική πλευρά ή όσων τυχόν αναθεωρούμενων και επαναπροσδιοριζόμενων
επ' ωφελεία της
Αντίθετα με αυτές τις «κοινές δηλώσεις»
και τις «δεσμεύσεις» και στο βαθμό που εμείς τις κατανοούμε αυτές γιατί πιο πολύ με
χρησμούς μαντείου μας ακούγονται, αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι το παραποτάμιο περιβάλλον του
Έβρου είναι ευκολοπροσβάσιμο, ευκολοδιαθέσιμο και
κατά την τουρκική πρακτική ορθάνοιχτο πεδίο
δράσης των σκοπιμοτήτων της που ξεπερνάνε δραματικά την έννοια της οικολογίας και του ανθρωπισμού
Το παραποτάμιο περιβάλλον του Έβρου ως περίπου
μιλιταριστικό πεδίο δράσης, βλέπετε ότι δεν υπόκειται σε ειδικούς περιορισμούς, σε
περιβαλλοντικές μελέτες και σχεδιασμούς πρόληψης, αποτροπής και αντιμετώπισης τέτοιων
ανθρώπινων δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται από και στην τουρκική πλευρά
της προστατευόμενης περιοχής του ποταμού Έβρου και το λέμε αυτό χωρίς καμία πρόθεση αστεϊσμού
Τα παραπάνω συμβαίνουν χύμα και ενώ συνιστούν
χαλασμό, εκλαμβάνονται ως απολύτως θεμιτά και φυσιολογικά δρώμενα, σαν να πετάνε
χαρταετούς ή σαν να κάνουν ιππασία, σε αντίθεση με τις περιβαλλοντικές μελέτες
και γνωμοδοτήσεις που θα απαιτούνταν για ένα ειρηνικό τεχνολογικό έργο,
όπως για παράδειγμα η διέλευση ενός αγωγού φυσικού αερίου, ενός καναλιού άρδευσης ή ακόμα το στήσιμο
μιας σκηνής ή το άναμμα φωτιάς για μια ρομάντζα κοντά στο Δέλτα ή αλλού κατά
μήκος του ποταμού Έβρου
Το αν τηρηθεί η συμφωνία Τουρκίας –
Ευρωπαϊκής Ένωσης στη βάση των κριτηρίων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και κατά πόσο ο Ερντογάν δεν θα γίνεται πιστευτός όταν καταγγέλει την Ελλάδα για απανθρωπισμό και άλλα τρελά, αυτό
δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε, εκτός βέβαια να θεωρούμε δεδομένες τις
καταστατικές συντεταγμένες του διεθνούς δικαίου και των οργανισμών που έχουν τα Παρατήριά τους στον Έβρο προκειμένου να σημειώνουν αντικειμενικά τις συμπεροφορές των εμπλεκόμενων, να εγγυώνται και να διασφαλίζουν την τήρηση συμφωνιών μεταξύ όμορων και
συμμαχικών κρατών, και στην περίπτωση της μη τήρησης ή καταπάτησης, την παρέμβαση των εν λόγω εγγυητών οργανισμών
στη βάση του ανθρωπισμού και της οικολογίας και στην περίπτωση του Έβρου
Ο Έβρος ποταμός ή Ρόμβος (δίνη) στην
ελληνική μυθολογία, είναι αυτός που οι Μαινάδες πέταξαν στην κοίτη του το κεφάλι
του Ορφέα.
Το κεφάλι ξεβράστηκε στη θάλασσα και
επέπλευσε στη νήσο Λέσβο…
Στη Λέσβο ξεβράζει φουσκωτές και ξεφούσκωτες λέμβους
Σήμερα δυστυχώς, ο ποταμός Έβρος, εκτός από
νερό έχει δουλειά για όλους τους εξ’ αποστάσεως εργαλειοποιούς του ζητήματος και για μας κομματάκι που βλέπουμε από
το Ζαγόρι και την αόρατη Οικολογική όχθη του ποταμού Έβρου, σαν να μην έχουμε συνείδηση των διαστάσεων της ορατής Ανθρωπιστικής όχθης
Κατά τη γνώμη μας δεν τίθεται θέμα προτεραιότητας μιας εκ των δυο όχθεων,
γιατί προς το παρόν και εκ των πραγμάτων του Έβρου, δεν φαίνεται να υπάρχει μια σαφής προτεραιότητα
άμεσης παρέμβασης και σωτήριας αντιμετώπισης, είτε του άνθρωπου είτε του περιβάλλοντος, ούτε
από τον ανθρωπιστή ούτε από τον οικολόγο και κλιμακούμενης της έντασης …
Αναμφίβολα όμως και όσο δυνατόν αυτονόητα
γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο στον χάρτη των γεωπολιτικών απόψεων και παραπέρα βλέψεων, υπάρχει και η ανθρωπιστική όχθη στην τρέχουσα πραγματικότητα των
κρίσιμων ημερών του Έβρου, για τον δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο και αυτή είναι που
προέχει κάθε άλλης άποψης
Υπάρχει για τον καθένα άνθρωπο, για τον πρόσφυγα
και τον μετανάστη, όπως επίσης για τον συνοριοφύλακα των ελληνικών αρχών εννοείται,
που εποπτεύει με τάξη και ψυχραιμία τα καθήκοντά του στα σύνορα και αυτά πάντα σύμφωνα προφανώς με τους ορισμούς του διεθνούς δικαίου, για το απαραβίαστο και απροσπέλαστο των συνόρων από πρόσφυγες και μετανάστες που προφανώς εξωθούνται και
εφορμούν δίκην πολιορκητικού κριού στα χέρια των τουρκικών αρχών και μέσων
Υπάρχει λοιπόν η ανθρωπιστική όχθη, η δοκιμαζόμενη, εξαιτίας των απάνθρωπων δια του απάνθρωπου (!)
που προφανώς ευθύνεται για το πλήθος των απελπισμένων προσφύγων και μεταναστών και
ιδιαίτερα των παιδιών και των βρεφών με τις μητέρες και τις έγγυες γυναίκες, που συρρέουν στην τουρκική πλευρά του Έβρου, αδιακρίτως
ανάγκης, ταυτότητας και σκοπιμότητας, από επιλογής ή από εξαναγκασμού, έχοντας
αγοράσει ακριβά ελπίδα και προορισμό επιβίωσης από τους παράνομους διακινητές, που αδιάψευστα η τουρκική πλευρά νομιμοποίησε για την εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων
της στην περιοχή και τους χειρίζεται ως μοχλό πίεσης στην ευρωπαϊκή και στην αιγιακή της σκοπιμότητα
Άνθρωποι πρόσφυγες ή μετανάστες, όλοι τους
όμηροι των εμπόρων της ελπίδας, ψυχές που συναθροίζονται στην όχθη του ποταμού
σαν παχυλή «γέμιση» σε ένα βρόμικο σάντουιτς για να σιγοψήνονται όλοι τους στην τοστιέρα
που πρίζωσε ο ανθρωπισμός της πολιτισμένης και ευημερούσας ευρωπαϊκής δύσης για
μας, εκεί στον «Αμαζόνιο» της Θράκης, στον δεύτερο σε μέγεθος ποταμό της
Ανατολικής Ευρώπης, του ποταμού που περιγράφει τα χερσαία σύνορα μεταξύ Ελλάδας
– Τουρκίας και σύνορα της γεωγραφικής Ευρώπης, καθότι δεν φαίνεται να αποδεικνύεται
πρακτικά άλλη συνοριακή διάσταση και έποψη
Σε αυτό το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον,
που παίζεται το ανθρώπινο δράμα και αποτελεί κατεξοχήν πεδίο για την παρουσία και
τη δράση του παγκόσμιου ανθρωπισμού και της οικολογίας, εκεί όπου θα φαντάζονταν κάθε άνθρωπος λογικός χάριν
του ανθρώπου και περιβάλλοντος, ώστε, όπως οριοθετείται κάθε ανθρώπινη
δραστηριότητα μη φιλική προς αυτό το προστατευόμενο περιβάλλον του ποταμού Έβρου, ενός
υγροβιότοπου διεθνούς σημασίας (Ramsar), έτσι να αποτελούσε ενδεχομένως μια πράσινη ζώνη ήπιας στρατιωτικής παρουσίας ασφαλώς εκατέρωθεν, στη βάση των κυρίαρχων
δικαιωμάτων των κρατών σε ό,τι αφορά την φύλαξη των συνόρων και των
διασυνοριακών λειτουργιών
Πράσινη ζώνη και σίγουρα υπό το βλέμμα ενός διεθνούς Παρατηρητηρίου, αλλά σε
καμία περίπτωση να αποτελεί αυτό σήμερα και στο μέλλον ανοιχτό πεδίο ανάπτυξης υβριδικών στρατιωτικών
επιχειρήσεων με απρόβλεπτους τους κινδύνους και τις συνέπειες μακροπρόθεσμα για τη ζωή
και τη φύση στην ευρύτερη περιοχή του οικολογικού ενδιαφέροντος του παραποτάμιου Έβρου και του Άρδα
Προφανής η υπαιτιότητα από την τουρκική
πλευρά του ποταμού πρώτιστα, από την παραγωγό και διακινήτρια χώρα των προσφύγων
και των μεταναστών και με καθόλου απίθανη τη δημιουργία δεκάδων διάσπαρτων
σκουπιδοπαραγωγών καταυλισμών «αύριο» εκεί, αν δεν αποσυρθούν έγκαιρα από την
περιοχή οι άνθρωποι, από το παρθένο περιβάλλον του Δέλτα και από όλο το μήκος του Έβρου που
αποτελεί ζωτικής σημασίας σταθμό μεταναστευτικών πτηνών και ιδιαίτερο ενδιαίτημα σπάνιων
και απειλούμενων ζωικών πληθυσμών
Η ασυνήθιστη άλλοτε, η θορυβώδης και τοξική ανθρώπινη στις μέρες μας παρουσία και δραστηριοποίηση στην περιοχή του Έβρου. ένθεν κακείθεν του ποταμού, με τον πολεμικό κατά τρόπον πυρετό των αντιπαλλόμενων πλευρών σε μια προφανή διασυνοριακή εμπλοκή που δεν είναι
καθόλου δική τους υπόθεση ως αιτία και κατάσταση, αλλά απολύτως ευρωπαϊκή και ευρατλαντική, πόσο μάλλον η ανεξέλεγκτη
κυκλοφορία και η πρόχειρη εγκατάσταση των προσφύγων και των μεταναστών, σε θύλακες ή κατά μήκος του ποταμού, θα εξαναγκάσει μάλλον την πανίδα και την ορνιθοπανίδα, μόνιμη
και ενδημική, σε ανεπιστρεπτί μετανάστευση προς τον αφανισμό και το φυσικό περιβάλλον
σε απόλυτη υποβάθμιση, με απώτερο τον μαρασμό και μακροπρόθεσμα την
καταστροφή του, όσο αφελές και αν ακούγεται αυτό
Δεδομένης της «κατάστασης» στα ελληνοτουρκικά
σύνορα… και σύνορα της Ευρώπης, απέναντι στην ανθρωπιστική όχθη υπάρχει είτε θέλουμε είτε όχι, είτε είναι της ώρας είτε όχι μια τέτοια προσέγγιση και
ανησυχία, πίσω από την απολύτως κρίσιμη ανθρωπιστική όχθη υπάρχει και η
οικολογική όχθη του ποταμού, η εντελώς αγνοημένη και παραδωμένη στα δρώμενα, η όχθη της ιδιαίτερης
χλωρίδας, της πανίδας και ορνιθοπανίδας του ποταμού Έβρου που θα πρέπει να
συνεχίσει να υπάρχει ζωηρά και στο μέλλον μας, χωρίς να υποστεί την παραμικρή όχληση και διαταράξη της φυτικής και οργανικής ζωής
Η όχθη αυτή, μετατράπηκε σε ένα ομιχλώδες
πεδίο μάχης συνειδήσεων και ειδήσεων, με ανεπανόρθωτη την αλλοίωση του φυσικού της τοπίου, του χερσαίου και του υδάτινου, από την συνεχή διασπορά αλόγιστων ποσοτήτων χημικών ουσιών και
ρυπαρών υλών, καθώς «βομβαρδίζεται» υπερβολικά και ασταμάτητα με στερεούς,
υγρούς, αέριους και ηθικούς ρύπους, μη φιλικούς και μη αναστρέψιμους για το περιβάλλον
Τους σκορπάει πρώτιστα η καλοπληρωμένη από
την Ευρώπη τουρκική πλευρά, οι εγγυητές της συμφωνίας για τη σταθερότητατα της
Ευρώπης των λαών, οι εγγυητές που εισέπραξαν γενναία ευρωπαϊκά μπαξίσια για τη
φιλοξενία και τη διαχείριση των προσφύγων και των μεταναστών που εισέρχονται
στην αχανή επικράτειά τους για είναι ασφαλείς εκεί ως πληγέντες, ενώ εκβιάζουν με ασπίδα αυτούς
τους πρόσφυγες για επιπλέον κονδύλια ενίσχυσης της ανθρωπιστικής και
οικολογικής δράσης τους στο ήδη αποσταθεροποιημένο τοπίο της Ευρώπης, αν εννοήσουμε
τα σύνορα στον στον Έβρο και ως
σύνορα της Ευρώπης
Αυτή η οικολογική όχθη του Έβρου είναι που θα μείνει στο τέλος ως μοιραίο σκηνικό, όταν θα κατεβεί αισίως αυτή η δυστοπική παράσταση του παραλόγου, όταν επιτέλους βρει
κατ’ ευχή προορισμό ο χειταγωγημένος κόσμος της παχυλής «γέμισης» του ευρωπαϊκού σάντουιτς, ο άνθρωπος,
όπως επίσης ο κόσμος της πιεζόμενης και δοκιμαζόμενης ελληνικής πλευράς, όταν δηλαδή επιστρέψει με το καλό η ζωή ειρηνικά στην απρόσκοπτη ευρυθμία
της
Επίσης όσοι ανώνυμοι σύμφωνα με έγκριτες και
έγκυρες ελληνικές εφημερίδες προσέτρεξαν προς στιγμή εκεί αυθαίρετα και ενδεχομένως λέμε εμείς, να
απευθύνονταν ίσως ατυχώς και απερίσκεπτα προς την άλλη πλευρά του φράχτη με
τυχόν λεκτικά ή χειρονομίες, γεγονός αντίθετο με τους κανόνες του διεθνούς
δίκαιου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Θα εξέθεταν σίγουρα τη χώρα μας που
προασπίζει τα σύνορά της στα αυστηρά πλαίσια των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αν θα συνέβαινε και καταγράφονταν ως γεγονός
Κι αφού τελειώσει τα ζήτημα αισίως στα
σύνορα της Ευρώπης με την Τουρκία, ας προστρέξουν άφοβα οι απόντες του περιβάλλοντος
και της οικολογίας που αδρανούν προς το παρόν εκ των εκεί πραγμάτων, με κάποια
άλλα επίσης ευρωπαϊκά μπαξίσια απαραίτητα, για την αποκατάσταση του αλλοιωμένου φυσικού
τοπίου, για την επιστροφή της τρομογμένης ορνιθοπανίδας, γιατί ουδέν κακόν αμιγές καλού
Να πούμε εδώ ότι η «γέμιση» στο σάντουιτς του
Έβρου είναι αποκλειστικής παραγωγής και εμπορίας του ανθρωπιστή και οικολόγου
Ερντογάν που βλέπει στρατόπεδα συγκέντωσης και τα ψωμάκια ντόιτς λευκά χωρίς γλουτένη.
Παράγεται σε άκρως τοξικό φυσικό
περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσει, χωρίς να δίνει λόγο διεθνώς, την αδιάκοπη
πολεμική και την ιδεολογική του δραστηριότητα αντίστοιχα στις γειτονιές της
Συρίας όπου προφανώς καταπάτησε συνθήκες του 1923 και των ταλιμπανικών σπηλαίων στα ενδότερα των χωρών συνάφειας και
επιρροής του, ως τα σύνορα της Κίνας.
Το σάντουιτς ψήνεται σε στυλ μπαρμπεκιού
πικ νικ και άνευ δέους ή τσίπας απέναντι στο.... βλέμμα της ανθρωπότητας, στα
βλέμματα των υπερδυνάμεων και πλανηταρχών, αρμοστειών και παρατηρητηρίων,
διεθνών και παγκόσμιων φορέων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα δικαιώματα
του παιδιού της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, την παγκόσμια ειρήνη, τον
παγκόσμιο πολιτισμό, για, για, για… κάτω από την απειλή της κλιματικής αλλαγής
πάνω στον πλανήτη ανθρωπιστών και οικολόγων, που δυσκολεύονται να κατανοήσουν
την ενιαιότητα του ανθρωπισμού και της οικολογίας ως μοναδική εγγύηση για
τη συνέχιση της ζωής και κάθε ζωής στον πλανήτη.
Θα έπρεπε οι άνθρωποι ως θεσμοί να βρίσκονται "χτες" στον Έβρο χωρίς
αιτήματα και υπομνήματα, με τη λύση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού και
ασφαλώς του οικολογικού ζητήματος από "προχτές" στο χέρι
Αν οι λέξεις ανθρωπισμός και ελπίδα θεωρούνται συνώνυμες, θα έπρεπε οι
ανθρωπιστικοί οργανισμοί να παραλαμβάνουν με πτήσεις τσάρτερς τους πρόσφυγες από την πηγή της προσφυγιάς,
από τις τουρκικές εστίες του πολέμου και να τους επιμερίζουν ποσοστιαία και κατευθείαν
από εκεί, στα πολιτισμένα και ουμανιστικά κράτη–μέλι της Ε.Ε., χωρίς να δίνουν
λύτρα και μπαξίσια στον Ερντογάν τον ευρωπασά
Χωρίς να υπόκειται αυτός ο κόσμος - ο άνθρωπος
- σε αυτό το εξευτελιστικό και εξουθενωτικό ταξίδι επιβίωσης, που σε ό,τι αφορά την
πορεία του είναι σχεδόν απαράλλακτο με εκείνο το άλλοτε ταξίδι του αφανισμού,
Εκείνων τότε ξεριζωμένων και ληστεμένων, που οδηγούνταν ανελέητα στα Αμελέ Ταμπουρού
Άφετε τα παιδία ελθείν προς με………………
Τα παιδιά που βρίσκονται εκτός παιδικής
αθωότητας, εκτός παιχνιδιού και εκπαίδευσης
Τα παιδιά βιώνουν τί… άραγε;
Σκεφτείτε......
Αν το έκαναν αυτό τα σύγχρονα, τα πολιτισμένα και ουμανιστικά κράτη–μέλη της
Ε.Ε., και όχι μόνο, δηλαδή τον επιμερισμό του πληθυσμού των προσφύγων και των μεταναστών, μόνον τότε θα
έβρισκε νόημα και εφαρμογή η λέξη ανθρωπισμός στην Ευρώπη των λαών και θα
επιβεβαιώνονταν επίσης και το ουσιαστικό περιεχόμενο κάθε καταστατικού χάρτη στον πλανήτη, αναφορικά με τον ανθρωπισμό και την οικολογία
Τι θα γίνουν οι μητέρες και τα παιδιά, οι
κογένειες;
Τί θα γίνει όταν τελειώσουν οι οικονομίες
των προσφύγων και των μεταναστών για τις βασικές τους ανάγκες σε αγαθά που
φαίνεται να τις ικανοποιούν στις τοπικές τουρκικές αγορές, που έχασαν τον
γείτονα πελάτη τους;
Πρόσφυγες και μετανάστες, ανθρωπισμός και
ελπίδα, ένα σάντουιτς στον ανάστατο οικότοπο του ποταμού Έβρου, μπλοκαρισμένοι
όλοι ένθεν κακείθεν, νομίμως ανθιστάμενοι ή παρανόμως εφορμούντες, όλοι σε ένα
περιβάλλον υβριδικών επιχειρήσεων χωρίς έλεος και σχεδόν σαν προ θέσης
μάχης, σύμφωνα με τις εικόνες που έρχονται καθημερινά στο φως της
δημοσιότητας !!!
Αφού λοιπόν ούτε ένα περιβαλλοντικό
καμπανάκι ή στόμα που κατανοεί και ευαγγελίζεται την προάσπιση της ενιαιότητας «ανθρωπισμός και
οικολογία» δεν ακούστηκε ακόμα στην οικολογική όχθη του Έβρου!
Στην όχθη που άφησαν προ ημερών τα «θα» οι
ευρωπαίοι αξιωματούχοι της ασχημάτιστης στρατιωτικά Ευρώπης της οικονομίας και
της γραφειοκρατίας, όπως θα περίμενε κανείς να το ακούσει ηχηρά από τις κορυφαίες
παγκόσμιες οργανώσεις περιβάλλοντος....
.... Που σκοπό τους έχουν να μεριμνούν για τη διατήρηση της φύσης και την προστασία της
ποικιλομορφίας της ζωής πάνω στη Γη, καθώς και από τα παραρτήματα τους στη χώρα
μας, από τον εθνικό ορθολογικό φορέα, από τον εθνικό φορέα για την άγρια ζωή
στη στεριά, στο νερό και στον αέρα της χώρας μας, αλλά και από τον παγκόσμιο
φορέα της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης….
….Τότε οι οικολογικές επιπτώσεις από
την ασυνήθιστη ανθρώπινη παρουσία και τη δραστηριότητα των τελευταίων ημερών
και όσων ενδεχομένως θα ακολουθήσουν εκεί στον καταπατημένο χερσαίο και υδάτινο
βιότοπο του Έβρου και έναν από τους σημαντικότερους και πιο ευαίσθητους
οικότοπους της Ευρώπης….
…. Τότε θα είναι προφανώς μηδενικές οι
επιπτώσεις!!!
Οι επιπτώσεις στα… 46 είδη ψαριών, τα 7
είδη «αμφίβιων», τα 21 είδη των ερπετών, τα 304 είδη των πουλιών (50.000-60.000
άτομα), τα 40 και πλέον είδη θηλαστικών, τα 350 είδη των φυτών και όλων των
δυνητικά οικολογικών «προσφύγων και μεταναστών» που θορυβήθηκαν και πέταξαν από
το Δέλτα, από τη Δαδιά και κατά μήκος του ποταμού Έβρου, αφού κανένα παγκόσμιο
ή διεθνές περιβαλλοντικό καμπανάκι ή στόμα, δεν ακούστηκε ακόμα…
Το παραποτάμιο οικοσύστημα και κάθε μορφή ζωής καταστρέφεται από τα
ανταλλασσόμενα και τοξικότατα χημικά που καταλήγουν στο έδαφος, από τις φωτιές
που ανάβουν κατά μήκος των συνόρων οι τουρκικές αρχές και λοιπές δυνάμεις, ενώ
υποστηρίζουν με πνεύμα και μέσα πορθητή την προσπάθεια των μεταναστών για
μηχανική προσβολή και προσπέλαση των συνόρων
Και επειδή εμείς είμαστε εντελώς περιβαλλοντιστές και όχι τυπικοί οικολόγοι
κατά το λεξικό σε ό,τι αφορά αποκλειστικά τους πρόσφυγες και την εκδηλούθμενη ξενοφοβία την ξένη προς την αρχέγονη ελληνική αντίληψη και κουλτούρα περί
φιλοξενίας, πιστεύουμε ότι: όπως να και να τον λένε τον πρόσφυγα, τον εργαλειοποιημένο ή μη, που
προέρχεται από το εμπόλεμο περιβάλλον σε διάκριση του τυπικού μετανάστη που
ενδεχομένως να προέρχεται από κυρίαρχα και ανεξάρτητα ευνομούμενα κράτη, τέλος
πάντων από όπου κι αν έφτασε εκει στην οικολογική όχθη με τα βαρβαρικά που σου
φωνάζει πίσω από τον φράχτη της όχθης....
......Αν θέλουμε
να γλιτώσουμε εμείς οι λεγόμενοι ανθρωπιστές από την λεγόμενη «ασύμμετρη απειλή»
που επιχειρεί εφορμήσεις με τη συνδρομή των τουρκικών αρχών και των μηχανικών
της μέσων στη συμμετρική κινητικότητα και ροή των όχθων του ποταμού Έβρου, πριν
κάνουμε οτιδήποτε από αυτά που ενδεχομένως ο ιδεολογικός και κοινωνικός
διαφορισμός ψιθυρίζει ύπουλα στο αυτί μας και εγείρει τυχόν αχαλίνωτα πρωτόγονα
ένστικτα, υπονομεύοντας ακόμα και αυτά που ορίζει η πίστη μας κι ενώ ο φόβος
δεν φαίνεται είναι αυτός ο ξένος αλλά η ασύμμετρη επικοινωνιακά απειλή και κάθε
εργαλειοποιητής της, ένας είναι ο τρόπος ο ανθρώπινος να απαλλαχτείς απ' την
ξενοφοβία σου:
«Ψάξε πρώτα άνθρωπε για έναν κοινό συναισθηματικό τόπο, να συναντήσεις αυτόν εκεί
τον ξένο που στέκει απέναντι σου πίσω από τον φράχτη, προσπάθησε να τον δεις με
τα μάτια της ψυχής σου, αυτής που λένε πως όταν βγαίνει από το σώμα, πάει εκεί
που πάει «κατά τα έργα» καθενός, ανάλογα με την αγάπη στον πλησίον και
από τα δυο χιτώνια δώσε το ένα σου…..
Για τον συναντήσεις εκεί στο εβρίτικο χώμα,
μπες βγες λίγο, από τη θέση σου, στη θέση του.
Κάμε το ταξίδι του και στάσου απελπισμένα
ή οργισμένα πίσω από το σύρμα, αν απελπίστηκες ποτέ και ξέρεις από απελπισία κι
από οργή, αν όχι κάντο από απλή περιέργεια και για ό,τι ελπίζεις και προσδοκάς
Θείο να συμβεί μέσα σου.
Για τριάντα δεύτερα μόνο… τριάντα δεύτερα
είναι υπέρ αρκετά για να τον συναντήσεις και να τον δεις εκεί στον κοινό σας
τόπο.
Ας πούμε εσύ κι αυτός, βρήκατε τον κοινό
συναισθηματικό τόπο, να είστε γονείς πολύτεκνοι, να είστε υποστηρικτές της
Μπάρτσα στο Τσάμπιονς Λιγκ, να αγαπάτε τους πελαργούς που φέρνουν τα μωρά, να
φοράτε χοντρούς φακούς, να πενθείτε για πρόσφατες απουσίες, να είστε
καρκινοπαθείς σε προχωρημένο στάδιο…
Τέλος, αν μείνει κουράγιο, ψάξε τα
πολιτισμικά, τις παραδόσεις, τις θρησκείες, τις πατρίδες και πάνω απ’ όλα, τα
ίχνη της υποκρισίας που θα αφήσουν οι επαγγελματίες του ανθρωπισμού και της
οικολογίας, αλλά να τα κάνεις τι αυτά, αφού το κεφάλι επέπλευσε στη Λέσβο…»
Ανθρωπιστή ή Μαινάδας ρόλος σου ταιριάζει,
συνάνθρωπε;
Αν σου ταιριάζει του ανθρωπιστή......
Ο ανθρωπιστής θα έσωζε το κεφάλι του
«Ορφέα» στον «Έβρο», θα έσωζε τον Οικότοπο του Έβρου, θα έσωζε τον άνθρωπο που
δοκιμάζεται στον Έβρο
Αν θέλεις μπορείς να δώσεις ελπίδα και
ασφαλή προορισμό, στα αθώα παιδιά που ο Κύριος κάλεσε πριν από όλους, να δώσεις
στέγη στις οικογένειες των κατατρεγμένων ανθρώπων για μια ειρηνική προοπτική
ζωής και παιδείας σαν τη δική σου, μια αξιοπρεπή και δημιουργική συνέχιση της
οικογενειακής ζωής που ισοπεδώθηκε στην πατρίδα τους
Υποθέτουμε
ότι: αν οι απασχολούμενες των ελληνικών αρχών δυνάμεις αναχαίτισης – όπλων,
σωμάτων – των κυνηγών, της φρόντεξ και λοιπών θεσμικών δυνάμεων για την
αποτροπή της παραβίασης των συνόρων είναι ένας ικανός αριθμός “x”….
Υποθέτουμε
ότι: αν οι ευρωπαίοι ανθρωπιστές και συνομόσπονδοι της Ελλάδας μετέφεραν στις
χώρες κράτη – μέλη της και τον αντίστοιχο προς αυτές τις δυνάμεις “x” αριθμό
προσφύγων και μεταναστών από τη χώρα μέλος που πιέζεται αφόρητα…
Ρωτάμε:
ποιος θα ήταν ο αριθμός που εναπομένει τότε στην όχθη του Έβρου που ο Ερντογάν
θα πρέπει να επαναφέρει κανονικά στις πρωταρχικές δομές και του πίσω από το σιδηρούν
παραπέτασμα που προφανώς κατασκευάστηκε με τα συμφωνημένα χρήματα της Ε.Ε., σε
αντίθεση με τον ελληνικό φράχτη που απλώνεται πολύ μάλλον και με τις χορηγίες Ελλήνων
επιχειρηματιών;
Γιατί ο
Ερντογάν αντί να είναι χρεωστικός στα ευρωπαϊκά ταμεία, γίνεται διαρκώς πιστωτικός;
Ποιος ανέχεται τον Ερντογάν να παράγει πρόσφυγες στη Συρία επί αδρή αμοιβή;
Ποιος βαυκαλίζεται ότι τον νίκησε διπλωματικά στα ευρωπαϊκά φόρα, τσακίζοντας τον εγωισμό του;
Μόνο ο ανθρωπισμός και η οικολογία μπορεί να νικήσει
Ανθρωπισμός και οικολογία, είναι όψεις του
ιδίου νομίσματος που θα πρέπει να το καταθέσουμε στην τράπεζα σωτηρίας του
πλανήτη και της σωτηρίας κάθε ζωής που από αυτήν εξαρτάται και η ζωή του
ανθρώπου... του Ανθρωπιστή και του Οικολόγου, του Ευρωπαίου και του Ασιάτη, του
Αμερικανού και του Αυστραλού, της Πέρδικας και του Λαγού....
Διακηρύξεις κορυφαίων διεθνών και παγκόσμιων φορέων, αναφέρονται…… στη μέριμνα
και αρωγή στον άνθρωπο και στο περιβάλλον του, στον πλανήτη από τις εκπομπές
των βιομηχανικών ρύπων, από το λιώσιμο των πάγων μέχρι την αποψίλωση του
Αμαζόνιου και πιο πρόσφατα την πυρπόληση της Ωκεανίας… αναφέρονται στον αγώνα
της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού ενάντια στον βάρβαρο ολοκληρωτισμό
Όσοι άλλοι ακόμα νομίζετε ότι ο κοινωνικός
ανθρωπισμός και ο οικολογικός ανθρωπισμός είναι οι δυο όψεις του ίδιου
νομίσματος
Βέβαια όπως λένε τα κανάλια από το πρωί ως το βράδυ, απαιτούνται στην
Κομισιόν κάποιες διατυπώσεις από την ελληνική πολιτεία και διπλωματία της
για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων, για τη σύγκληση του συμβούλιου των αρχηγών
των ευρωπαϊκών κρατών και των ευρωπαϊκών οργάνων ασφαλείας Ευρώπης, σύγκλιση
των αρχηγών των ελληνικών κομμάτων, καθώς και για την ενεργοποίηση των
κορυφαίων παγκόσμιων και των διεθνών οργανισμών και σαφώς την ανάδειξη του
ζητήματος στα διεθνή ανθρωπιστικά και οικολογικά φόρα
Να υποθέσει κανείς τώρα ότι ποτέ δεν προσεγγίστηκε ολιστικά και ουδέποτε συζητήθηκε επαρκώς το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα από εμφάνισής του, αφού
προαπαιτούνται αλλεπάλληλες νότες για να δει κανείς τί γίνεται και πώς
γίνεται, ό,τι γίνεται εκεί στον Έβρο;
Ναι, γιατί κάθε φορά προσεγγίζεται και συζητιέται σαν να είναι πρωτοφανές......
Μπορεί να υποθέσει, γιατί …
Καμία αμφιβολία ότι στον Έβρο εξευτελίζεται
και κακουχείται ο άνθρωπος ηθικά και φυσικά
Καμία αμφιβολία ότι αυτές στον
Έβρο τα παιδιά αντιμετωπίζονται και κρίνονται σαν ενήλικες
Καμία
αμφιβολία ότι στον Έβρο υποβαθμίζεται καταστροφικά το φυσικό
περιβάλλον
Καμία
αμφιβολία ότι στον Έβρο υποβαθμίζεται καταστροφικά το φυσικό
περιβάλλον
Την ώρα που οι μαθητές και οι μαθήτριες
του Γενικού Λυκείου Σουφλίου Έβρου παρουσιάζουν στην κοινωνία στον άνθρωπο το
σπουδαίο οικολογικό τους επίτευγμα, το αλέκιαστο και διάβροχο μεταξωτό
τραπεζομάντιλο, ο τόπος τους, εκεί που ζουν, σκέφτονται, λειτουργούν και εφευρίσκουν, καταβρέχεται
από χημικά και πλαστικά.
Σκοπός τους
λένε είναι «να βοηθήσουν με αυτόν τον τρόπο στην προστασία του περιβάλλοντος»
Τα παιδιά
του ΓΕΛ Σουφλίου αξιοποιώντας και συνδυάζοντας παραγωγικά παραδοσιακή τοπική τεχνογνωσία
και σύγχρονη τεχνολογία ή νανοτεχνολογία, συνδυάζουν συνεργατικά τον επιστήμονα και τον τεχνολόγο, την επιστήμη και την τεχνολογία, τον ανθρωπιστή και τον οικολόγο!
Τα παιδιά του ΓΕΛ Σουφλίου - ας μας επιτρέψουν να πούμε - παράγοντας
οικολογικά προϊόντα χρήσιμα για τον άνθρωπο χάριν του περιβάλλοντος και
του ανθρώπου, σκέφτονται και λειτουργούν ανθρωπιστικά και οικολογικά, ενώ δείχνουν
στην πράξη ότι ο κοινωνικός ανθρωπισμός και ο οικολογικός ανθρωπισμός μπορούν
να είναι οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος
Το ΖΑΓΟΡΙΟΥ ΚΟΙΝΟΝ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ στέκεται
στις όχθες του ποταμού Έβρου, όπως στάθηκε το 2016 στη δομή
προσφύγων που λειτούργησε και αγκαλιάστηκε ανθρώπινα από τον κόσμο εκεί στον
χώρο αναφοράς του, στο φυσικό και πολιτιστικό τοπίο της οπτικής του, στο
Ζαγόρι.
ΥΓ
Μεταφορικά λέγεται στα social media ότι
«τα social media πλέκουν κάλτσες», εμείς λέμε κυριολεκτικά ότι θα ήταν
ανθρωπιστικό αν οι σοκολατοβιομηχανίες έστελναν καμιά σοκολάτα και οι
νεροβιομηχανίες κανένα μπουκαλάκι νερό στα παιδιά που φυλάνε νυχθημερόν και
ακατάβλητα στον ποταμό Έβρο, όπου φυλάξανε και κάποιοι από μας προτού την εκδήλωση του προσφυγικού - μεταναστευτικού ζητήματος
ΖΑΓΟΡΙΟΥ ΚΟΙΝΟΝ ΚΑΙ
ΣΥΜΦΕΡΟΝ
