Ο John Kennedy Campbell, ο Μιχάλης
Αράπογλου και ο Κρίστοφερ Κινγκ
Ο John Kennedy
Campbell, ερευνητής μεσογειακών
κοινωνιών με πεδίο την κοινωνική ομάδα των Σαρακατσάνων τη δεκαετία ‘50
και μετά, αντιμετωπίστηκε με καχυποψία από το μετεμφυλιακό επιτελικό κράτος και
ανάλογους περιορισμούς υπό την αβάσιμη κατηγορία ότι εργαζόταν ως πράκτορας των
βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, γεγονός που αρχικά δημιούργησε δυσπιστία και στα
υποκείμενα του πεδίου μελέτης τους.
Με δυσπιστία,
καχυποψία και με προπηλακισμούς από κρασομιλούντες εθνικόφρονες θαμώνες
καφενείων και τοποτηρητές του επίσης επιτελικού κράτους της περιόδου 1977 - 1979 αντιμετωπίστηκε και το ΚΕΖ, όταν ο Μιχάλης
Αράπογλου βγήκε στην τοπική κοινωνία του Ζαγορίου να παρουσιάσει τους
καταστατικούς σκοπούς του μόλις ιδρυθέντος Φορέα.
Ευτυχώς βέβαια δεν
συμβαίνει κάτι τέτοιο με τον επίτιμο πλέον Έλληνα Κρίστοφερ Κινγκ και
αυτοπροσδιοριζόμενο ως Βιστινό (“Vitsa, my village in Greece”) αν δεν
υποθέσουμε, παρά μόνο αν θεωρήσουμε ότι οι απορριπτικοί περιορισμοί και στα
όρια μιας σιωπηρής «απέλασης» είναι μόνο ζήτημα μιας καρέκλας που ενδεχομένως πρέπει
να καθίσει κάποιος άλλος/η (;) και ο κατεξοχήν αρμόδιος Κρίστοφερ Κιγκ στο
παραδίπλα σκαμνί σαν γλάστρα. Εκτός και αν φαντάζεται κανείς ότι ο αργόσχολος
και καιροσκόπος Κρίστοφερ έψαχνε μια θέση αργομισθίας δίκην γυρολόγου τεχνοκράτη
και τη βρήκε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Ζαγόρι.
Το κοινό τουλάχιστον
μεταξύ των Campbell και Κιγκ είναι ότι την έπαθαν παρομοίως και οι δύο αυτοί
διάσημοι ερευνητές, γιατί δυστυχώς δεν πλαισιώθηκαν από επιστήμονες και από ανθρώπους
με πολιτιστικό όραμα, αλλά από στρατιωτικούς και παρατρεχάμενους τότε ο πρώτος
και από γυρολόγους τοποτηρητές του επιτελικού κράτους σήμερα ο δεύτερος.
Βέβαια ο Κάμπελ
ολοκλήρωσε το έργο του με κάθε τρόπο, εργαζόμενος επίμονα εντός και εκτός
πεδίου, και όταν βρέθηκαν οι κατάλληλες πολιτικές – κοινωνικές συνθήκες, οι
κατάλληλοι άνθρωποι με όραμα και προοπτική τόσο για τους ιστορικούς όσο και για
τους κοινωνικούς ερευνητές, ο Κάμπελ έγινε και προσωρινός διευθυντής του
Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών.. και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ.
Ας ελπίσουμε ότι θα ωριμάσουν
μέσα στο καλοκαίρι οι εκ των πραγμάτων προφανώς άγουρες πολιτικές – κοινωνικές συνθήκες και θα
βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι – επιστήμονες στο ΔιΚΗΜ … και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ, όπως στα
τσαΐρια του Παπίγκου ένα πράμα.
Απλά τα πράματα, οι
τσαρλατάνοι - γυρολόγοι - τοποτηρητές του επιτελικού κράτους εκτοπίζουν τους
επιστήμονες ερευνητές, για την καρέκλα της αδροαργομισθίας των τεμπέληδων από
τζάκι.
Το ΔιΚΗΜ να βάλει
στο συμβούλιο του επιστήμονες σχετικούς και όχι γυρολόγους που επιβάλει ο
εκλογικός μηχανισμός του επιτελικού κράτους
Η Δημοτική Αρχή ΧΤΕΣ
ü
να
επαναπροσδιορίσει τους σκοπούς ΔιΚΗΜ
ü
να ανακαλέσει τους
όρους ντροπής του «ενός άσχετου ανδρός αρχή» και απομακρύνει κάθε άσχετο
γυρολόγο
ü
να επαναφέρει τον
ο Κρίστοφερ Κινγκ και να τον πλαισιώσει με άτομα σχετικά με τη μουσική επιστήμη
ü
ΚΑΙ προλάβει τα ΠΕΝΤΕ
φάουλ στην ΟΥΝΕΣΚΟ που ορίζουν το πλαίσιο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.
α) οι προφορικές
παραδόσεις και εκφράσεις, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας ως φορέα της άυλης
πολιτιστικής κληρονομιάς (παραμύθια, μύθοι και διηγήσεις, αφηγηματικά
τραγούδια).
β) οι τέχνες του
θεάματος, ή ορθότερα οι επιτελεστικές τέχνες (χορός, μουσική, λαϊκό θέατρο)
γ) οι κοινωνικές
πρακτικές, οι τελετουργίες και οι εορταστικές εκδηλώσεις (λαϊκά δρώμενα, έθιμα
ευετηρίας, έθιμα στον κύκλο του χρόνου, σημαντικοί σταθμοί στη ζωή του
ανθρώπου)
δ) οι γνώσεις και
πρακτικές που αφορούν τη φύση και το σύμπαν (παραδοσιακές καλλιέργειες,
εθνοβοτανική γνώση, λαϊκές αντιλήψεις για τη μετεωρολογία κ.ά.)
ε) η τεχνογνωσία που
συνδέεται με την παραδοσιακή χειροτεχνία (υφαντική, αγγειοπλαστική,
ξυλοναυπηγική κ.ά.)
ΖΑΓΟΡΊΟΥ ΚΟΙΝΟΝ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
COMMONS AND INTERESTS OF ZAGORI
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΝΕΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΖΑΓΟΡΙΟΥ