Το χρονικό της Εξέδρας του Δήμου Ζαγορίου

Το χρονικό της Εξέδρας του Δήμου Ζαγορίου


Μπορεί να ‘χουν δίκιο οι βουλευτές, όσοι προσέτρεξαν να κατοχυρώσουν την έδρα του Δήμου Ζαγορίου στους Ασπραγγέλους κι όπως είπε η γιαγιά του Προκόπη - μέλους μας – «κάθι ‘μπόδιο για καλό πιδιά μ’».

Μακάρι. Θα καλοφορεθούμε μια μέρα όλοι/λες και θα παραβρεθούμε στα εγκαίνια για το σιδεροκέφαλο του Δήμου και τα θυρανοίξεια της Έδρας. Κοντά είναι, θα ανεβούν όλα τα Γιάννινα, όλοι οι βουλευτές με κείνους που θα μεταφέρουν το άγιο χρίσμα του κατά τας γραφάς αιρετού δημάρχου κι όλοι όσοι θα χρειαστούν κάποτε μια έδρα. Άμα περισσέψει χρόνος ή τύχει και περάσει το καραβάνι του Ρόβα πεταγόμαστε κι ως το Ζαγόρι. Ευτυχώς όμως, η έδρα είχε δεθεί με γόρδιους δεσμούς που δεν άφησαν περιθώριο για περίεργες αλλαγές στον Καλλικράτη με υιοθέτηση προτάσεων για δήθεν ιστορικές έδρες. Έτσι η έδρα δεν πήγε στις Γκορτζιές.

Η όλη διαδικασία, είχε ένα σωτήριο τρυπάκι, που ακύρωνε τον κοινοβουλευτισμό και απαξίωνε τη καθολική αντίληψη περί ιστορίας, καθώς έθετε ως όρο για τις προτεινόμενες αλλαγές, την προϋπόθεση να συμφωνήσουν οι τοπικοί βουλευτές και να γίνουν δεκτές κι από την Ολομέλεια, την οποία ο υπουργός σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούσε λόγω δικλείδας που βάζει η βαθιά, πλατιά και διάφανη δημοκρατία μας. Σωτήρια η διαδικασία, ασφαλής η έκβαση.

Πάντως, για το τσούρμο του «Μάουκα» ήταν αυτές τις μέρες οι αντιπρόσωποί μας, διαλεχτοί ένας κι ένας. Επιχείρημα φρεγάτα αντέταξε ο κ. Ραγκούσης προκειμένου να προασπίσει το δημόσιο συμφέρον, απέναντι στην αξίωση του κ. Πετσάλνικου που κωπηλατώντας με την μπλάβα του, ζήτησε ως έδρα του Δήμου Μακεδνών Ν. Καστοριάς το Μαυροχώρι, ενώ 13 χιλιόμετρα δίπλα είναι η Καστοριά με νέες υποδομές, που κόστισαν 5 εκατ. ευρώ. Πολύ ορθά τον διεμβόλισε ο καπετάνιος. Όπως και στο Τσεπέλοβο οι ανακαινισμένες προϋπάρχουσες και οι νεόδμητες μας κάνουν 6,5 εκατ. ευρώ και 13 χιλιόμετρα δίπλα στους Ασπραγγέλους. Πολύ ορθά για το Τσεπέλοβο είδε ο αρμενιστής και ανάφερε στον καπετάνιο. Στο τέλος όλοι έκαμαν μάινα για τα ρηχά. Αλλά ν’ αρμενίζεις στραβά και με το νου σου, δίχως γιαλό, είναι ακραία παρανόηση.

Τα συμπέρασμά μας λοιπόν ως «Πρωτοβουλία κ.τ.λ.» γι' αυτή τη διαδικασία «απ’ τον Άννα στον Καϊάφα», είναι ότι, ο υπουργός μπορεί να μην υποκαθιστά την Ολομέλεια, αλλά οι τοπικοί βουλευτές υποκαθιστούν και τον υπουργό και την Ολομέλεια και πάσα αρχή ή εξουσία ως Πιλάτοι. Γιατί υποχρεούνται να διαφωνούν λόγω εθιμικού κοινοβουλευτικού δικαίου και να βλέπουν τα πράματα με το «άσπρο μαύρο» μέχρι εμφανίσεως του μη απορροφόμενου χρώματος. Λέγεται ότι κάποιοι είπαν Ασπράγγελοι και κάποιοι Μαυράγγελοι κι ακόμη τελικά ότι, κάποιος από ψηλά τους τύφλωσε με λειζεράκι λαδοπράπράσινης δέσμης κι ακόμα ότι αυτός υποχρέωσε την ιστορία να καθίσει ήσυχα στο ράφι της.

Για γι όλους αυτούς τους κεχρωσμένους, η ιστορία του Ζαγορίου αρχίζει από εποχής Καλλικράτη, όπως αντίστοιχα η ιστορία της Ευρώπης από Καρλομάγνου. Αυτό είναι το κλειδί που ανοίγει την κερκόπορτα στο νέο αυτορυθμιζόμενο κόσμο του διοικητή Καλλικράτη. Τι άσπρο, τι μαύρο, τι πράσινο. Έτσι κατάφερνε τόσα χρόνια και πήγαινε πάντα μπροστά ο Νομός μας κι όλη η Ήπειρος, μέσα από τέτοιες τοπικές εξέδρες.

Εμείς, οι νέοι, είμαστε υποχρεωμένοι από την ιστορία να ξεσκονίσουμε τα ράφια της και να κρατήσουμε τα συμπεράσματά μας για τον εαυτό μας προς το παρόν, ως εναύσματα προβληματισμού για παραπέρα δράσεις μας στις «συμμετοχικές» διαδικασίες και παρέμβασεις μας στα κοινά. Ευχόμαστε η ιστορία να μας διαψεύσει και ο Καλλικράτης είθε να τοποθετεί προνομιακά το μέλλον μας, πλάι στο αισίως ευαγγελιζόμενο δικό του μέλλον και με αίσιο το μέλλον του Ζαγορίου μας πάνω απ’ όλα.

Οι δημότες έχουν υποχρέωση να περιγράψουν το νέο δήμαρχο χωρίς περιστοιχίσεις από κορνίζες και οβάλ γραφεία, αλλά να τον προβάλουν εμφανώς ως έμπειρο, ως ώριμο, ως αναπασχόλητο, έστω και με το ολίγον ασυμβίβαστο κι οπωσδήποτε ολιγοβαρή, κοντό, καραφλό, κάτω απ’ τα εξήντα. Ένα δήμαρχο με μια παντεπόπρια επιτελική δημοτική διαχειριστική αρχή έτσι που αναπτυξιακά, οι περιουσίες του δήμου να πατσίζουν τουλάχιστον με τα χρέη του. Τότε λοιπόν είναι που την κάτσαμε τη βάρκα κι λόγος που θα προτιμούσαμε τον Κοντό, είναι αυτός.

Έτσι το όλο κατασκεύασμα κινδυνεύει από τις δουνουτήσεις του νεανικού οίστρου και απ’ την «εντέλεια» του Καλλικράτη. Η «εντέλεια ή φοροϋποτέλεια» θα λειτουργήσει ως διοικητική καραμπόλα των ευροκυβερνήσεων με τις περιφερειακές κυβερνήσεις, αυτών με τους δήμους, κατά συνέπεια των δήμων με τους δημότες που θα βαρέσουν σίγουρα τις καμπάνες, γιατί δε θα υπάρχουν ούτε «τεντζερέδες» ούτε «βιολιά».

Το «za gora» του 1430, όπου η αυτονομία, η αυτοδιοίκηση και η ατέλεια συντέλεσαν ώστε να κατακτηθεί ένα ζωηρό επίπεδο παιδείας και διαβίωσης στο Ζαγόρι, παρήλθε. Ο Καλλικράτης του 2010 δεν είναι Σινάν Πασάς, εισβάλει απρόσωπα κι αμείλικτα αδιαπραγμάτευτος με βασικό όρο την υποτέλεια, έχοντας στο στόχαστρό του την ατέλεια. Το Ζαγόρι σήμερα δεν είναι η πηγή των πόρων, χρειάζεται πόρους και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη οι «Κοινολαλούντες τοπικοί δημογεωγράφοι» της πολιτικής, πριν μοστράρουν μούρη στα ψηφοδέλτιά τους.

Εμείς προτείναμε το Τσεπέλοβο ως έδρα του δήμου, εστιάζοντας καθολικά στο Ζαγόρι, εξοβελίζοντας κάθε επικίνδυνο ιδιότυπο κοινωνικοϊστορικού ή γεωπεριβαλλοντικού ρατσισμού που θα πρόβαλε το ανώτερο ή το μοναδικό της γεωγραφικής περιοχής του Ζαγορίου και των κατοίκων της. Το Ζαγόρι είναι ένα, η ιστορία του μία και το μέλλον του κοινό και αδιαίρετο. Το Ζαγόρι και ο κόσμος του δεν είναι ούτε κοτέτσι, ούτε καφενείο, ούτε γραφείο. Κάθε προσέγγιση ή εγχείρημα στο Ζαγόρι είναι μια γραπτή δοκιμασία στην ιστορία, στη γεωγραφία, στη γεωμετρία, στον πολιτισμό, στο περιβάλλον, με βασικά προαπαιτούμενα την παιδεία, την αυτογνωσία, τον αλτρουισμό, τη συλλογική μνήμη και συνείδηση, όπως βέβαια και για κάθε οικοπολιτιστική ενότητα και γωνιά της Ελλάδας.

Όσο όμως κάποιοι/ες κοιτάζουν αλλού ή στέκονται μακριά από τις ανάγκες του Ζαγορίου, φοβόμαστε ότι δεν θα μείνει λίθος επί λίθου και ξύλο επί ξύλου στα χωριά. Μόνο βιομάζα και απαλλακτικό τουρισμό θα βρείτε κύριοι βουλευτές της ανάπτυξης. Η διατήρηση της οικιστικής παράδοσης στη δόμηση και η προστασία της φυσικής αρχιτεκτονικής στο περιβάλλον του Ζαγορίου, θα κινδυνέψουν απ’ τους επερχόμενους κεφαλικούς φόρους, από τις νεοδομικές προσεγγίσεις και μαζί ένας ολόκληρος κόσμος νέων ανθρώπων θα αποδημήσει στα αστικά κέντρα.

Γιατί αυτός ο κόσμος προσφέρει το υστέρημά του για κρατήσει το πετρόχτιστο σκηνικό του Ζαγορίου αγαπητοί/ές θαυμαστές/τριες και θιασώτες/σες του λεηλατημένου λαϊκού μας πολιτισμού. Αλλά μάλλον το πρόβλημα σήμερα δεν είναι σε τι κόσμο θα αφήσετε τα παιδιά σας, αλλά σε τι παιδιά θα αφήσετε τον κόσμο σας. Μείνετε λοιπόν αν επιμένετε, στον κόσμο σας που μεταμορφώνεται σε ερειπιώνα. Ο δικός μας κόσμος απαιτεί μια δημοτική αρχή για όλο το Ζαγόρι και με σύγχρονα ακαδημαϊκά βιογραφικά για τους παγκοσμιοποιημένους πλην πτωχούς δημάρχους και παραδημάρχους.

Ρεαλιστικά. Δεν οραματιζόμαστε τίποτα, γιατί όσοι το είπαν αυτό, μας οδήγησαν σε απόλυτη παραίσθηση. Εμείς λέμε, με συνείδηση της πραγματικότητας και αξιολόγηση εστιών και πόρων ανάπτυξης, να γίνει κατάθεση απόψεων για συλλογική δουλειά, για ένα Ζαγόρι ανακαινισμένο που θα αντανακλά την ιστορία του, την κουλτούρα του, το φυσικό και δομημένο περιβάλλον του, μέσα από κανόνες και αρωγές που θα το προστατεύουν αυτό και τους κατοίκους του.

Το Ζαγόρι και τα μάτια μας επίδοξοι δήμαρχοι, με μια Καλή Ενωτική Δημοτική Κοινωνία Εντεύθεν.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΝΕΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΖΑΓΟΡΙΟΥ